Lekarze nie mogą czuć się bezkarni!

Zwracamy się z żądaniem natychmiastowego odwołania prof. Piotra Sieroszewskiego z funkcji Kierownika I Katedry Ginekologii i Położnictwa, Kierownika Kliniki Patologii Ciąży i Ginekologii w Uniwersytecie Medycznym w Łodzi oraz Kierownika Kliniki Położniczo-Ginekologicznej w Centralnym Szpitalu Klinicznym UM w Łodzi.

Opisane w mediach skandaliczne traktowanie, jakiego doświadczyła Anita na oddziale kierowanym przez prof. Piotra Sieroszewskiego to m.in.:

- Odmowa dostępu do gwarantowanego świadczenia zdrowotnego w postaci przerwania ciąży zgodnej z ustawą

Anita podjęła decyzję o aborcji, aby oszczędzić cierpienia sobie i swojej rodzinie. Podstawą do aborcji było zagrożenie dla zdrowia fizycznego i psychicznego kobiety. Świadczenie należało jej się nawet w myśl restrykcyjnego, polskiego prawa antyaborcyjnego, gdyż aborcja ze względu na zagrożenie zdrowia jest legalna bez określenia limitu czasowego. Takie zagrożenie wskazano na konsylium psychiatrycznym: "Lekarze i psychologowie z Oddziału Diagnostyczno-Obserwacyjnego CKD napisali potem w swojej opinii, że w przypadku Anity istnieją przesłanki do terminacji ciąży. Pod zaświadczeniem kwalifikującym do zabiegu, podpisała się m.in. lekarka psychiatrii, prof. Małgorzata Urban-Kowalczyk”. W dokumentacji medycznej istniały również wskazania do aborcji dotyczące m.in. małowodzia czy ryzyka pęknięcia błon płodowych mogące doprowadzić do sepsy. Lekarze w oficjalnej odpowiedzi na złożone przez Anitę podanie o aborcję napisali: “nie ma podstaw do przerwania ciąży poprzez indukcję asystolii płodu”. Tę metodę aborcyjną wielokrotnie medialnie krytykował prof. Sieroszewski, powołując się na jej "niezgodność z prawem" - co jest niezgodne nie z prawem, a z prawdą.

- Stosowanie przymusu psychiatrycznego wbrew woli

Decyzja o umieszczeniu pacjentki na oddziale psychiatrycznym została podjęta mimo opinii psychiatry, że nie zagraża ona swojemu oraz niczyjemu zdrowiu ani życiu. Dokumentacja wskazuje na nadinterpretowanie opinii lekarskich w celu odizolowania pacjentki i pełnego kontrolowania jej w momencie, gdy oznajmiła, że potrzebuje aborcji. Anita została zamknięta w izolatce wbrew swojej woli, co narusza art. 40 Konstytucji RP zakazujący poniżającego traktowania. W dokumentacji medycznej istnieje zapis o tym, że psychiatrzy podjęli decyzję o pozostawieniu Anity na oddziale psychiatrycznym w porozumieniu z prof. Sieroszewskim.

- Naruszenie praw pacjentki

Anita doświadczyła niewłaściwego traktowania ze strony personelu medycznego, w tym zamknięcia na oddziale psychiatrycznym. Pacjentka była traktowana w sposób lekceważący i nieempatyczny. Prof. Sieroszewski dopuszczał się niestosownych komentarzy, co było nieprofesjonalne i nie powinno było mieć miejsca. Mówił np.: “nie jestem mordercą", "rolą lekarzy jest ratować ludzkie życie, a nie ludzi zabijać" - w kontekście podjętej przez pacjentkę decyzji o aborcji. Powiedział również, że jeśli Anita "nie chce mieć ze swoim dzieckiem nic do czynienia, to może się zrzec praw rodzicielskich i zostawić je do dalszego leczenia pod opieką państwa polskiego". Lekarz - szczególnie profesor, kierownik klinik medycznych, pracownik uniwersytetu - powinien zostawić swoje poglądy moralne w domu, a w życiu zawodowym i kontaktach z pacjentami stosować wiedzę medyczną opartą na doświadczeniu. (EBM). 

- Niedopełnienie obowiązku informacyjnego

Pacjentka nie otrzymywała od lekarzy kompletnych informacji co do stanu zdrowia płodu, rokowań i dostępnych scenariuszy jej leczenia, co jest niezgodne z obowiązkiem informowania jej o stanie jej zdrowia. Anita nie miała także zapewnionego wsparcia psychologicznego. Nie chciano udostępnić jej dokumentacji medycznej, do czego ma prawo zgodnie z Ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Uczyniono to dopiero na jej pisemny wniosek. Udostępniona dokumentacja była niespójna, zawierała sprzeczne informacje, brakowało w niej informacji (np. o wskazaniu do aborcji z opinii konsylium psychiatrycznego) czy prawidłowo wyciągniętych wniosków (np. zestawienie wyników z USG i testu genetycznego pozwalającego określić stopień ciężkości wady).

- Brak poszanowania godności osobistej

W trakcie pobytu w szpitalu klinicznym, Anita, wiedząc o chorobie płodu, przebywała w jednej sali z kobietą w zdrowej ciąży. Aby płakać, wychodziła z mężem na korytarz. Wg relacji Anity osobny pokój cały czas był dla niej przygotowany, ale lekarze stwierdzili, że jest dzielna i go nie potrzebuje. To naruszenie prawa do intymności i godności pacjenta wynikające z Karty Praw Pacjenta oraz zasad etyki lekarskiej.

- Postępowanie wbrew woli pacjentki

Anita opowiada w wywiadzie dla Gazety Wyborczej, że prof. Sieroszewski zareagował ze złością na złożone przez nią podanie o aborcję. Podczas konsylium psychiatrycznego dostała jednak informację, że jej podanie o aborcję zostało rozpatrzone pozytywnie. Okazało się jednak, że zaproponowano jej cesarskie cięcie, nie aborcję, o którą wnioskowała - co można odczytywać jako próbę wprowadzenia Anity w błąd. Cesarskie cięcie nie jest metodą przerwania ciąży - brak jest wskazań tej metody w standardach opieki aborcyjnej uznanych towarzystw ginekologicznych lub WHO. Proponowanie inwazyjnego zabiegu w postaci cesarskiego cięcia zamiast indukcji asystolii płodu świadczy o tym, że lekarze na oddziale nie mieli za priorytet zdrowia pacjentki i postępowania zgodnie z jej wolą i decyzjami.