Wspieramy kierunek planowanych reform obejmujący możliwość wzięcia rozwodu w Urzędzie Stanu Cywilnego (USC) dla par bez małoletnich dzieci oraz uproszczone, odkonfliktowane postępowania w przypadku małoletnich dzieci w oparciu np. o porozumienia rodzicielskie, mediację, prawo dziecka do wysłuchania i obowiązkową publiczną kontrolę porozumień, z automatycznym przekierowaniem do sądu przy jakichkolwiek wątpliwościach. Odciążenie sądów Przekierowanie prostszych spraw rozwodowych do trybów pozasądowych i uproszczonych rozwiązań skraca ogromne kolejki w sądach i uwalnia zasoby na sprawy sporne, co potwierdzają analizy i opinie praktyków.​ Poparcie ludzi Badania opinii pokazują wysokie poparcie młodych dla szybkich rozwodów pozasądowych, w tym u notariusza, z wynikami sięgającymi około 72,7% w grupie 18–35, szczególnie wśród kobiet.​ Zgodność z Konstytucją W opinii Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Rodzinnego, z punktu widzenia art. 47 Konstytucji (ochrona życia prywatnego i rodzinnego), pozasądowe metody rozwiązania małżeństwa mogą zwiększyć ochronę prywatności, eliminując konieczność rozpatrywania intymnych spraw rodzinnych w sądzie powszechnym Procedury rozwodowe nie mogą pomijać też innych zasad konstytucyjnych, takich jak poszanowanie wolności jednostki.  Mniej sporów, mniej szkody Rozwód bez orzekania o winie i procedury odkonfliktowujące redukują eskalację i są korzystniejsze dla stabilizacji rodzin po rozstaniu.​ Europejskie doświadczenia Rozwiązania pozasądowe z bezpiecznikami działają i są rutynowo stosowane we Francji, Portugalii, Włoszech i w modelach skandynawskich, łącząc szybkość z realną kontrolą organów publicznych.

Musimy wspierać działania prawne mające na celu ukaranie za mowę nienawiści i nawoływanie do przemocy, tak jak stajemy w obronie tych, którzy niosą pomoc, choć państwo zawiodło. Dołączając swój głos do toczącego się postępowania, manifestujemy naszą solidarność i sprzeciw wobec retoryki podziałów, a także zwiększamy szansę na ukaranie polityka skrajnej prawicy.

Odrzucenie projektu Ordo Iuris i utrzymanie dobrowolności nauczania religii i etyki jest kluczowe dla ochrony praw obywatelskich, zasad ustrojowych Rzeczypospolitej oraz jakości edukacji: 1. Naruszenie fundamentów państwa świeckiego i bezstronności światopoglądowej Rzeczpospolita Polska jest konstytuowana jako państwo świeckie, neutralne w sprawach religii i przekonań (zgodnie z ustawą o gwarancjach wolności sumienia i wyznania). Konstytucja RP wymaga, aby władze publiczne „zachowywały bezstronność” w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych. • Publiczne szkoły mają mieć charakter świecki, a nauczanie religii winno pozostać przedmiotem dobrowolnym. Projekt Ordo Iuris, wprowadzający obowiązkowy wybór (religia albo etyka), jest sprzeczny z tymi fundamentami i prowadzi do naruszenia zasady wolności sumienia i wyznania. 2. Przymus jako narzędzie ideologizacji i marginalizacji alternatywy Proponowany obowiązek wyboru religii lub etyki w przedszkolach i szkołach jest określany jako „rozwiązanie przemocowe”. Ma on na celu zwalczanie sytuacji, w której uczniowie, zwłaszcza starsi, wybierają, decydują o tym, że nie chcą uczęszczać na żaden z przedmiotów. Istnieje realna obawa, że obowiązkowa etyka, którą mieliby prowadzić nauczyciele przeszkoleni przez „ekspertów” z ultrakatolickiej organizacji Ordo Iuris, będzie w rzeczywistości „etyką katolicką” i nie będzie stanowić realnej alternatywy. Lekcje religii w obecnym kształcie są już teraz narzędziem forsowania agendy politycznej fundamentalistów i skrajnej prawicy promującym jedyny słuszny model moralności. 3. Zniekształcenie motywacji edukacyjnej przez wliczanie oceny • Projekt przewiduje, że ocena z religii lub etyki ma być umieszczana na świadectwie, wliczana do średniej ocen i uwzględniana przy promocji. • Wliczanie ocen z religii do średniej jest często „prozaicznym powodem” uczęszczania, ponieważ łatwo jest otrzymać ocenę celującą. Taka „szóstka” może przesądzić o dostaniu się do dobrego liceum, co sprawia, że szkoła będzie nagradzać za “odpowiednią postawę ideologiczną”, a nie wiedzę, której sprawdzanie jest fundamentem ocen z innych przedmiotów. 4. Podwójne standardy i błędne priorytety edukacyjne • Nieuzasadnionym podwójnym standardem jest fakt, że projekt Ordo Iuris forsuje obowiązek uczestnictwa w lekcjach religii lub etyki, podczas gdy edukacja dotycząca zdrowia jest przedmiotem nieobowiązkowym. • Inicjatorzy projektu argumentują, że chcą wychowania opartego na wartościach w obliczu „bardzo złego stanu psychicznego dzieci” i nadużywania smartfonów. Mimo to, w obliczu braku obowiązkowej edukacji zdrowotnej, priorytetowe uczynienie obowiązkowym przedmiotu o wartościach religijnych lub etycznych świadczy o nieprawidłowym ustawieniu priorytetów edukacyjnych.