Zdejmijcie kompromitujący napis!

Afryka nie ma drzwi, tylko nieskończenie szeroką bramę jak w raju. Dzięki temu człowiek mógł opuścić swoją kolebkę i zaludnił świat; a starożytna Grecja mogła swobodnie przypłynąć i uczyć się wiedzy w dawnym Egipcie. Ne wierzę, że brazylijski pisarz Paulo Coehlo nie wie o tym, że Afryka nie ma drzwi. A tym bardziej że nie wiedzą o tym urzędnicy biura Rady ds. Uchodźców. Gdyby ogromna Afryka miała drzwi, malutka Europa miałaby tylko wąskie wejście do dziupli.

Na drzwiach owej Rady wisi kartka rodem z czasów, kiedy Grecja uważała Germanów i Słowian za barbarzyńców. Rzymianie również. W jednym, jak i w drugim państwie, przy wejściu do świątyń, mogła wisieć kartka z napisem: „To nie Słowiańszczyzna, tu drzwi się zamyka”. Mogło tak być, gdyby świątyniami rządziły umysły, które by nie wiedziały jakim sprawom się poświęcają.

Na świecie krążą różne powiedzenia. Jedne neutralne, inne paskudne. Dowcipy o Polakach, Senegalczykach, Panamczykach i Australijczykach rozśmieszają ludzi na różnych szerokościach geograficznych. Zdanie „Tu nie Afryka, tu się zamyka drzwi” nie jest zabawne.

Gość w domu, Bóg w domu. Jestem dumny z tego podejścia polskiej tradycji. Szanujmy miejsca, gdzie Bóg przebywa. Apeluję o odklejane tego bezwartościowego hasła.