Żądamy przywrócenia konstytucyjnego prawa do zgromadzeń!

Zgodnie z § 14. ust. 1 pkt. 1) Rozporządzenia, do odwołania zakazuje się organizowania zgromadzeń w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. – Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. z 2019 r. poz. 631). Rozporządzenie to kontynuuje wielomiesięczną bezprawną praktykę bezterminowego wykluczania prawa do zgromadzeń co do istoty na podstawie rozporządzenia.
Zgodnie art. 57 Konstytucji: „Każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa.” Natomiast zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji, „ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.”
Ograniczając pewną sferę wolności konstytucyjnej obywatela, przepis ustawy musi czynić to w sposób, który przede wszystkim nie naruszy jej istoty i nie spowoduje zachwiania relacji konstytucyjnego dobra, które jest ograniczane. Wskazana regulacja winna także być adekwatna do celu, jaki temu ograniczeniu przyświeca, który to cel musi być również kwalifikowany w kategoriach wartości konstytucyjnej (interes jednostki, interes Państwa). Chodzi zatem o prawidłowe wyważenie proporcji, jakie muszą być zachowane, by przyjąć, że dane ograniczenie wolności obywatelskiej nie narusza konstytucyjnej hierarchii dóbr.
Naruszenie istoty konstytucyjnego prawa lub wolności następuje w wypadku gdy wprowadzone ograniczenia dotyczą podstawowych uprawnień składających się na treść danego prawa lub wolności i uniemożliwiają realizowanie przez to prawo lub wolność funkcji, jaką ma ono spełniać w porządku prawnym opartym na założeniach konstytucyjnych (wyr. TK z 12.1.1999 r., P 2/98, OTK 1999, Nr 1, poz. 2). Istota danego konstytucyjnego prawa lub wolności jest elementem podstawowym (rdzeniem, jądrem), bez którego takie prawo lub wolność w ogóle nie może istnieć i który to element decyduje o tożsamości wchodzącego w grę prawa lub wolności. Jeżeli zakres ograniczeń danego konstytucyjnego prawa lub wolności przybierze taki rozmiar, że dojdzie do "zniweczenia" tychże podstawowych składników danego konstytucyjnego prawa lub wolności, do "wydrążenia ich z rzeczywistej treści" i "przekształcenia ich w pozór" tego prawa lub wolności, to wówczas naruszona zostanie podstawowa treść ("istota") danego konstytucyjnego prawa lub wolności, co jest konstytucyjnie niedopuszczalne (wyr. TK z 12.1.2000 r., P 11/98, OTK 2000, Nr 1, poz. 3).
Podstawowym instrumentem oceny konstytucyjnej dopuszczalności (legalności) ograniczeń praw i wolności jednostek jest zasada proporcjonalności, zaś o naruszeniu "istoty" tych praw i wolności można mówić tylko w zupełnie wyjątkowych sytuacjach (wyr. TK z 8.10.2007 r., K 20/07, OTK-A 2007, Nr 9, poz. 102).
Rada Krajowa Partii Zieloni stwierdza, że:
1) całkowity zakaz zgromadzeń wprowadzony został cyt. Rozporządzeniem Rady Ministrów, a nie ustawą;
2) całkowity zakaz dotyczy samej istoty prawa, opisanego w art. 57 Konstytucji, a praktycznie prawo to znosi – zgromadzeń w ogóle zakazano;
3) zakaz ustanowiono „do odwołania”, czyli bezterminowo pozbawiono obywatelek i obywateli w ogóle możliwości manifestowania swoich poglądów;
4) przedmiotowy zakaz wprowadzono podczas trwającej kampanii wyborczej!

Trudno o bardziej ważki okres dla wyrażania swoich poglądów niż czas kampanii wyborczej. Podczas tej kampanii łamane są fundamenty Konstytucji RP i prawa wyborczego. Obywatele mają zakneblowane usta – można udać się do marketu budowlanego po gwoździe, można iść na spacer, można produkować samochody, można oddać dziecko do przedszkola lub trenować w małej grupie futbol. Nie wolno jednak publicznie manifestować swoich poglądów. Z zachowaniem reguł ostrożności, odstępu, itp. Obowiązuje nakaz milczenia! Maseczka, służąca zabezpieczeniu przed chorobą staje się symbolicznym kagańcem, a epidemia listkiem figowym dla zaprowadzenia koronodyktatury.
Ta sytuacja jest nie do pogodzenia z fundamentami demokratycznego porządku. Jako obywatelki i obywatele musimy mieć prawo stanąć i zaprotestować przeciwko zaprowadzeniu w Polsce dyktatury pod pozorem epidemii. Protestujemy przeciwko pętli nierządu, która zaciska się na szyi demokratycznego ustroju Polski.
Z tego powodu żądamy natychmiastowego przywrócenia obywatelkom i obywatelom Polski prawa do zgromadzeń! A niekonstytucyjny gwałt na konstytucyjnych prawach obywatelek i obywateli Polski zostanie kiedyś rozliczony przez Trybunał Stanu.
Oczywiście, obowiązkiem władz państwowych jest stworzenie bezpiecznych warunków do manifestowania poglądów przez Polki i Polaków. Ale skoro Rada Ministrów potrafiła znaleźć takie bezpieczne sposoby w odniesieniu do zakupu gwoździ, treningów piłkarskich, działania grup przedszkolnych, czy funkcjonowania zakładów pracy, z całą pewnością, będzie je potrafiła określić w stosunku do osób, które manifestują swoje poglądy.