Widoczna obecność Policji to: • poczucie bezpieczeństwa w miejscu zamieszkania i okolicy • mniej napadów, pobić, kradzieży • spokój o bezpieczeństwo dzieci Likwidacja lub przeniesienie Rewiru w odległe miejsce spowoduje realny wzrost zagrożenia w naszej okolicy. Bądź bezpieczny w swojej okolicy. Podpisz apel.

Tegoroczna fala upałów spowodowała zdecydowane zmniejszenie aktywności fizycznej mieszkańców okolicznych osiedli. Na terenie wschodniej Białołęki nie ma możliwości spędzenia czasu "nad wodą" czy schłodzenia się w basenie. Dlatego realizacja takiej inwestycji, byłaby wspaniałym uzupełnieniem istniejącego ogródka jordanowskiego przy ulicy Skarbka z Gór, miejscem zabawy, oraz wypoczynku dla całych rodzin.

Jako jedyna miejscowość w gminie nie mamy dogodnego i utwardzonego dojścia do plaży co sprawia, że mieszkańcy oferujący usługi noclegowe nie są tak samo traktowani a turyści, matki z dziećmi oraz osoby niepełnosprawni nie mogą dotrzeć nad morze. Cztery lata temu w czynie społeczny, zostały wykonane schody oraz utwardzanie- obecnie są w opłakanym stanie.

Podpisz apel do Minister Edukacji Anny Zalewskiej o jak najszybszą zmianę przepisów prawnych i powrót do możliwości objęcia także uczniów z niepełnosprawnościami nauczaniem indywidualnym na terenie szkoły. Nauka wśród rówieśników pozwoli naszym dzieciom lepiej zintegrować się ze społeczeństwem, dając szansę na samodzielność w ich dorosłym życiu. Wbrew zapewnieniom MEN i stanowisku wypracowanemu podczas konsultacji społecznych obecnie obowiązujące rozporządzenie skutkuje w praktyce wykluczeniem uczniów niepełnosprawnych z nauczania indywidualnego na terenie szkoły. Proponowana przez MEN możliwość objęcia ucznia zajęciami edukacyjnymi na terenie szkoły, indywidualnie lub w grupie liczącej do 5 uczniów, w praktyce nie jest realizowana zgodnie z potrzebami ucznia. Brak precyzyjnych wytycznych co do zakresu liczby godzin, które uczeń może mieć sfinansowane przez organ prowadzący, powoduje, że sytuacja uczniów jest zdecydowanie gorsza i niepewna. Proces edukacji jest nie tylko nauką, ale także formą terapii i szansą na uspołecznienie, z którego Rozporządzenie MEN w praktyce wyklucza obecnie nawet uczniów posiadających ważne orzeczenia o potrzebie nauczania indywidualnego wystawione do końca etapu edukacyjnego. Wymusza to kontynuację nauki w domu i zamknięcie dzieci z niepełnosprawnościami w czterech ścianach, co jest nieetyczne, krzywdzące i społecznie szkodliwe. Odizolowanie ich od grupy rówieśników obniża ich samoocenę i dodatkowo pogarsza stan zdrowia, a w rezultacie doprowadzi do wykluczenia ich ze społeczeństwa. Wykluczy także nas, ich rodziców, z rynku pracy. Nie możemy się na to zgodzić! Obecnie dyrektorzy szkół wnioskując o indywidualne lekcje dostają odmowy lub, w najlepszym przypadku, zgodę na zbyt małą liczbę indywidualnych godzin lekcyjnych. Pomóżcie zatem naszym dzieciom z niepełnosprawnościami uczyć się w szkole wśród rówieśników, a nam, ich rodzicom i opiekunom kontynuować w tym czasie pracę!

Od 18 kwietnia w Sejmie trwa strajk dorosłych osób z niepełnosprawnościami i ich opiekunów. Popieramy ich i solidaryzujemy się z postulatami. W co czwartej polskiej rodzinie żyje przynajmniej jedno dziecko lub dorosły z niepełnosprawnością wrodzoną lub nabytą. Ta kwestia dotyczy nas wszystkich. Wspólnie powinniśmy apelować jednym głosem na rzecz realizacji w Polsce zapisów Konwencji ONZ – prawa do rehabilitacji, pracy, edukacji i niezależnego życia. Godności, podmiotowości i osobistej wolności każdej osoby z niepełnosprawnością. Ochrony przed dyskryminacją, wykluczaniem i poniżaniem ze strony każdej kolejnej władzy. Zmiany świadomości społecznej, pokazania i zobaczenia, że wszystkie i wszyscy jesteśmy obywatelkami i obywatelkami. Bez tego nie będzie Polski naprawdę dla wszystkich.

Chcemy, aby w wyniku naszych działań powstała ustawa zabezpieczająca interesy osób ze specjalnymi potrzebami oraz ich opiekunów na wszystkich etapach życia. Do tej pory brak spójnego systemu wsparcia prowadzi do wykluczeń, sprowadza na ludzi ubóstwo i cierpienie. Dojrzałe społeczeństwo dba o wszystkich swoich członków, wspiera słabych i stwarza dla nich szanse. Chcemy by tak również było w Polsce. Temat niepełnosprawności dotyczy nas wszystkich. Nie bądźmy obojętni!

Kilkukilometrowe korki spowodowane zmianą organizacji ruchu w okresie budowy, wydłużony czas dojazdu do pracy czy szkoły, zwiększona eksploatacja samochodów i zanieczyszczenie powietrza to teraz przykra codzienność mieszkańców naszego miasta. Już wkrótce rozpocznie się też sezon turystyczny, nasze miasto odwiedzać będzie coraz więcej osób. Szukamy najlepszych dostępnych rozwiązań. Darmowa komunikacja na czas budowy wiaduktu będzie ulgą dla mieszkańców miasta i dla goszczących tu turystów. Doświadczenia innych miast w Polsce, które zdecydowały się na wprowadzenie takiego rozwiązania, są wyłącznie pozytywne. Najnowsze badania wskazują, że nawet kilkuprocentowy wzrost liczby mieszkańców zamieniających przejazdy samochodem na przejazdy komunikacją miejską w znaczący sposób wpływają na zmniejszenie natężenia ruchu i rozładowanie korków drogowych. Eksperci są zgodni w opinii, że takie rozwiązania są szczególnie korzystne do wprowadzenia w mniejszych miejscowościach. Do miast z bezpłatną komunikacją porównywalnych do Ostródy pod względem liczby mieszkańców zaliczają się m.in. Żory, Nysa, Kościerzyna, Legionowo, Lubin. Zdajemy sobie sprawę z obciążenia budżetu związanego z brakiem wpływów ze sprzedaży biletów w okresie wprowadzenia bezpłatnych przejazdów. Pragniemy zauważyć jednak, że darmowa komunikacja znacząco obniża szereg innych kosztów ponoszonych przez Miasto – mniejsza eksploatacja dróg bezpośrednio wpływa na zmniejszenie miejskich wydatków na ich naprawę oraz budowę, zlikwidowane zostają koszty związane z systemem biletowym (druk, kontrola), obniżenie zanieczyszczenia powietrza i negatywnych skutków ruchu samochodowego to oszczędności w ramach ochrony zdrowia Mieszkańców. Darmowe przejazdy niosą również walor edukacyjny - pomogłyby mieszkańcom zapoznać się z usługami Zakładu Komunikacji Miejskiej i podjąć decyzję o regularnym korzystaniu z tego środka transportu w przyszłości. W związku z wymienionymi wyżej korzyściami, prosimy Państwa o wsparcie naszej inicjatywy w sprawie bezpłatnej komunikacji w Ostródzie na okres budowy wiaduktu. Liczymy na pozytywne rozpatrzenie naszego apelu, ponieważ zarówno Państwu, jak i nam zależy na wprowadzaniu rozwiązań służących dobru Mieszkańców Ostródy. Z poważaniem, Stowarzyszenie Inicjatyw Możliwych RzeczJasna oraz popierający ten apel Mieszkańcy

Uważamy, że rozpoczęcie inwestycji, jaką jest masowe wycinanie drzew w rejonie dworca Opole-Wschód przed wydaniem ostatecznej decyzji przez Generalna Dyrekcję Ochrony Środowiska stanowi rażące naruszenie procedur. Uważamy to za demonstrację siły oraz świadomy akt antagonizowania społeczeństwa. Podajemy w wątpliwość zasadność przekazania zarządzania zielenią w mieście do Miejskiego Zarządu Dróg. Samą zmianę nazwy na Miejski Zarząd Dróg i Zieleni uważamy za drwinę. Obywatele mają prawo do współdecydowania o miejscu swojego życia. Naruszanie procedur prawnych oraz społecznych zasad partnerstwa jest procederem niedemokratycznym. Domagamy się rzetelnych konsultacji społecznych w sprawach rozwoju miasta, w tym zieleni miejskiej. Wzywamy do zrównoważonego rozwoju miasta, społecznego, gospodarczego i przyrodniczego. Preferencje tylko dla rozwoju gospodarczego, jak wskazują doświadczenia krajów zachodnich, prowadzą do upadku miasta. Domagamy się zmiany polityki zarządzania miastem i nadania odpowiednio wysokiej rangi również rozwojowi społecznemu i przyrodniczemu. Chcemy rzetelnej i transparentnej informacji. Na zakończenie oświadczamy, że język używany przez przedstawicieli Urzędu Miasta Opole w dyskusji na temat spraw dotyczących miasta jest wysoce niewłaściwy, obciążający ekologów i inne grupy aktywistów za niepowodzenia ratusza. Oświadczamy, że jako obywatele mamy prawo do wyrażania swoich przekonań, nawet wtedy, gdy są niezgodne z opiniami władz. Jako ekolodzy posiadamy wiedzę, którą możemy służyć ku powszechnemu dobru Wszelkie próby poniżania i dyskredytacji podlegają procedurom prawnym, które możemy wykorzystać.

Zgodnie z ustawą „Za życiem”, dzieciom przysługuje nielimitowana liczba pieluchomajtek oraz refundacja w wysokości 1,50 zł za sztukę [3]. A przecież nie przestajemy załatwiać potrzeb fizjologicznych po 18 roku życia. Miesięczny dochód osoby niezdolnej do samodzielnej egzystencji to 153 zł zasiłku pielęgnacyjnego oraz 840 zł brutto renty socjalnej. Wielu z tych ludzi na zmianę pieluch po prostu nie stać. Pensjonariusze domów opieki i starsze, schorowane osoby pozbawione wsparcia rodziny skazane są przez to na cierpienie i upokorzenia. Zadbajmy o jakość życia i godność tych, którzy sami nie upomną się o swoje prawa. [1] Koszt zakupu jednej sztuki pieluchomajtek to ok. 2,80 zł. [2] Regulacje prawne: art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. nr 122, poz. 696, z późn. zm.) oraz Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 grudnia 2013 r. w sprawie wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. [3] Art. 18, pkt 1 ustawy z dn. 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem”.

W Polsce zarobki są zbyt niskie i często niewystarczające na utrzymanie rodziny. Fundusz socjalny jest istotnym wsparciem dla pracowników i ich rodzin. Stan finansów publicznych oraz dobra kondycja przedsiębiorstw pozwalają na podjęcie takiej decyzji. Zamrożenie, w stosunku do obowiązującego prawa, odpisu od 6-ciu lat powoduje jego zmniejszenie na jednego pracownika o kwotę 851,25 zł. W skali całego zakładu pracy daje to bardzo duże kwoty, o które zmniejsza się fundusz wsparcia dla pracowników. W przypadku zakładowego fundusz świadczeń socjalnych, z którego finansowane są różnego rodzaju wsparcia dla pracowników, wysokość odpisu na jednego pracownika nie ulegnie zmianie i będzie wynosić 1185,66 zł zamiast 1434 zł. Oczekujemy pełnego odmrożenia odpisu na ZFŚS.

Instytucje publiczne powinny naszym zdaniem stanowić wzór dla działających na rynku firm prywatnych. Mają one 40% udziału w rynku ochrony i 60% usług sprzątania. Od ich postawy zależą standardy, którymi kierują się później wszyscy poważniejsi gracze w tych branżach. Dominacja „kryterium niskiej ceny” skutkowała do tej pory m.in. niskimi płacami oraz niestabilnością zatrudnienia we wspomnianych sektorach. W ostatnich latach media pełne były doniesień o ochroniarzach i sprzątaczkach wypracowujących długie nadgodziny w publicznych instytucjach (w tym w sądach), by związać koniec z końcem. Nowelizacja ustawy Prawo zamówień publicznych dała zamawiającym możliwości wykorzystywania narzędzi, służących walce z patologiami na rynku pracy. Publiczne przetargi nie tylko powinny wspierać płacenie godnej płacy za wykonywaną przez zamawiających pracę, ale również promować stabilne zatrudnienie na umowę o pracę oraz zatrudnianie osób z grup zagrożonych wykluczeniem społecznym (np. długotrwale bezrobotnych czy z niepełnosprawnością). Pełen spis interwencji, podjętych w sądach przez Fundację CentrumCSR.PL oraz NSZZ „Solidarność: http://www.monitoringzzp.pl/wraz-z-nszz-solidarnosc-interweniujemy-w-ministerstwie-sprawiedliwosci/ Zdj. Adrian Grycuk na licencji CC BY-SA 3.0 pl (https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Gmach_Ministerstwa_Sprawiedliwo%C5%9Bci_widziany_z_placu_Na_Rozdro%C5%BCu.JPG)

Sprawa osób chorych na SMA jest niezwykle ważna, ponieważ dotyczy życia i zdrowia tysięcy ludzi w Polsce, zarówno dzieci, jak i dorosłych. Rdzeniowy zanik mięśni to choroba, która postępuje szybko i bez odpowiedniego leczenia prowadzi do poważnej niepełnosprawności, a w wielu przypadkach nawet do przedwczesnej śmierci. Bez dostępu do nowoczesnych terapii, osoby z SMA tracą szansę na zahamowanie postępu choroby, co może skutkować utratą podstawowych funkcji życiowych, takich jak oddychanie czy poruszanie się. Tylko szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia może znacząco poprawić ich jakość życia i dać im szansę na dłuższe i zdrowsze życie. Ponadto, wsparcie dla rodzin chorych na SMA jest kluczowe, ponieważ to na nich spoczywa ogromna odpowiedzialność za codzienną opiekę. Bez odpowiedniej pomocy ze strony państwa, rodziny te często borykają się z ogromnym stresem, wyczerpaniem i trudnościami finansowymi, co dodatkowo pogarsza sytuację chorych. Rozwiązanie tej sprawy w sposób, który postulujemy, jest ważne nie tylko dla chorych i ich rodzin, ale także dla całego społeczeństwa. Jest to kwestia solidarności, sprawiedliwości i poszanowania prawa do godnego życia dla każdego obywatela, niezależnie od jego stanu zdrowia. Państwo ma obowiązek zapewnić, że każdy, kto zmaga się z tak ciężką chorobą, otrzyma wsparcie i pomoc, której potrzebuje, aby móc normalnie funkcjonować. Zajęcie się tą sprawą i wdrożenie odpowiednich rozwiązań to nie tylko kwestia moralna, ale także inwestycja w przyszłość – w zdrowie i życie tych, którzy mogą wnieść cenny wkład w społeczeństwo, jeśli tylko dostaną szansę na walkę z chorobą.