Uważamy, że tego typu działania policji mogą wywołać efekt mrożący wobec działaczek i działaczy obywatelskich.

Stoimy na stanowisku, że obecna ingerencja prokuratury i policji w działania uczelni jest pogwałceniem zasad autonomii uniwersytetu i próbą wywierania nacisku, nie tylko na studentów, ale na całą społeczność akademicką. Pragniemy wyrazić naszą solidarność ze studentkami i studentami Uniwersytetu Śląskiego, które/którzy, działając w dobrej wierze i z poszanowaniem panujących zasad i regulacji prawnych, zwrócili się do władz rektorskich o zajęcie stanowiska w sporze z wykładowczynią UŚ. Przypominamy, że sens funkcjonowania uniwersytetu jako wspólnoty równych sobie uczonych, wypływa z ich umiejętności rozróżniania wiedzy, opinii i dogmatu. Ucząc studentów i ucząc się od siebie nawzajem, mamy, jako uczeni i nauczyciele, obowiązek aktywnie uczestniczyć w ogólnoświatowej debacie akademickiej oraz respektować kształtowany przez nią konsensus naukowy. Debata ta toczy się według określonych reguł i wyłącznie w ramach tego, co ma związek z wiedzą. Nie godzimy się na ingerencję w działania uniwersytetu organizacji, które tym zasadom się sprzeniewierzają.

Uważamy, że uchwała jest zgodna z prawem oraz chroni interesy miasta i jego mieszkańców, a ponadto wpisuje się w strategię rozwoju całego Subregionu Zachodniego Województwa Śląskiego. Wyjaśnienie wskazanych we wszczętym postępowaniu wątpliwości zostało przekazane przez Urząd Miasta Rybnika do Wojewody, będzie także przesłana dodatkowa opinia prawna w tej sprawie przygotowana przez organizację reprezentującą interes mieszkańców. Apelujemy do Pana o umorzenie postępowania nadzorczego i wysłuchanie woli Rady Miasta i jego społeczności.

Trwające obecnie wybory kandydatów na stanowisko Pierwszego Prezesa SN będą mieć zasadniczy wpływ na przyszłość Rzeczypospolitej. W demokratycznym państwie prawa nie jest dopuszczalne, by o sposobie przeprowadzenia tego kluczowego głosowania decydowała arbitralnie osoba, której Prezydent RP powierzył, jedynie czasowo, wykonywanie obowiązków Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, i to na podstawie ustawy budzącej daleko idące wątpliwości konstytucyjne.

Na lekcjach wiedzy o społeczeństwie uczymy się o demokracji, zasadach przeprowadzania wyborów, o całej ordynacji. I o Konstytucji – o tym, jak ważnym jest dokumentem. 10 maja 2020 roku, zgodnie z Konstytucją i prawem wyborczym, miały odbyć się wybory na prezydenta RP. Głosowanie nie zostało przeprowadzone. Jest to powodem naszych licznych wątpliwości. Jako uczniowie i uczennice polskich szkół dostajemy sprzeczne informacje, gdzie teoria nauczana w szkole wyklucza się z praktyką władz państwa. Podręcznik, a także Konstytucja, służące nam w szkole za źródła wiedzy, zakładają tylko jeden przypadek, w którym wybory mogą zostać przesunięte. Stan nadzwyczajny. Widzimy, że obecna sytuacja spełnia kryteria katastrofy naturalnej, tak więc powody do wprowadzenia stanu klęski żywiołowej są, a możliwość przesunięcia wyborów zgodnie z Konstytucją jak najbardziej istnieje. Kolejna sprawa to zmiana kodeksu wyborczego na kilkanaście dni przed wyborami. Zgodnie z prawem, o którym uczymy się na lekcjach wiedzy o społeczeństwie, takie zmiany mogą zostać wprowadzone nie później jak pół roku przed wyborami. Tak więc decyzja o wyłączeniu z organizacji wyborów Państwowej Komisji Wyborczej czy przeprowadzeniu wyborów korespondencyjnych nijak ma się do obowiązujących zasad. Wiemy również, że Sąd Najwyższy zatwierdza ważność wyboru prezydenta, a nie wyborów samych w sobie. Ostatnie dni dowodzą jednak, że i ta informacja jest już nieaktualna. Zaistniała sytuacja pokazuje nam, że państwo nie działa zgodnie z teorią przekazywaną w szkołach. Natomiast teoria, której znajomość nakazuje nam podstawa programowa, jest już nieaktualna. Taki stan rzeczy powoduje, że my – uczniowie i uczennice – tracimy poczucie sensu w tym, czego uczymy się przez te wszystkie lata edukacji. Każdego dnia widzimy, jak sposób funkcjonowania państwa opisywany w podręcznikach, którego znajomość wymagana jest na maturze, przestaje obowiązywać. W związku z powyższym, jako przedstawicielka środowiska uczniowskiego, apeluję o sprostowanie i wyjaśnienie nam zaistniałej, pełnej sprzeczności sytuacji. Treści nauczane w szkole powinny być odzwierciedleniem rzeczywistości, w innym wypadku przyswajanie wiedzy z zakresu funkcjonowania państwa traci jakikolwiek sens. W imieniu młodych ludzi domagam się wyjaśnień ze strony Rządu, a do Ministra Edukacji Narodowej zwracam się z tą prośbą jako do naszego pośrednika. My również jesteśmy obywatelami i obywatelkami Polski, mamy więc prawo wiedzieć, a przede wszystkim rozumieć, co aktualnie dzieje się w naszym kraju.

Powszechnie wiadomo, że dnia 7.05.2020 sejm odrzucił senatorskie veto. Marszałek Sejmu RP ogłosi nowe wybory prezydenckie w pierwszym możliwym terminie: "Wybory przeprowadzone przez Państwową Komisję Wyborczą, w trosce o bezpieczeństwo Polaków, ze względu na sytuację epidemiczną, odbędą się w trybie korespondencyjnym". Minister edukacji wyznaczył nowy termin matur w 2020 r.: 8-29.06. Nie wiadomo czy do tego czasu epidemia ustąpi. W momencie przyjścia do szkół, by napisać najważniejszy egzamin w naszym życiu narażamy nie tylko siebie, ale nasze rodziny na zakażenie się.

Konieczność przełożenia terminu majowych wyborów prezydenckich w obliczu pandemii i krachu gospodarczego jest niemal dla wszystkich obywateli sprawą oczywistą. Wydaje się, że jedyną osobą w obecnym rządzie, która może położyć tamę tym wyborom jest właśnie minister zdrowia, Prof. Łukasz Szumowski. Tylko on może zatrzymać parcie do władzy, która nie liczy się ze zdrowiem, życiem i sytuacją ekonomiczną Polaków. Tylko on może powiedzieć, że w tym stanie epidemii koronawirusa wybory odbyć się nie mogą. Pan minister Szumowski ma obecnie niemal żelazną pozycję w rządzie i dlatego odwołujemy się do niego jako do człowieka i lekarza z apelem o powstrzymanie tego szaleństwa, jakim są majowe wybory prezydenckie. Presja społeczna może ten apel wzmocnić, dlatego też proszę Was wszystkich gorąco o możliwie jak najszersze udostępnianie tego Listu otwartego tam, gdzie to tylko możliwe.

Na posiedzeniu 27-28 marca 2020 r. Sejm RP przyjął poprawki do rządowego projektu ustawy tzw. "Tarczy Antykryzysowej". Te z nich, które w niewielkim stopniu mogły poprawić sytuację społeczeństwa i systemu opieki zdrowotnej - zostały odrzucone. Koszty kryzysu zrzucone zostały na pracownice i pracowników uderzając w grupy najbardziej zagrożone kryzysem. Przegłosowano także rozwiązania, które w żadnym stopniu nie są związane z pandemią COVID-19, np. zwiększenie uprawnień dla służb mundurowych, czy uzbrojenie służby więziennej w paralizatory. „Tarcza Antykryzysowa” pogłębi zapaść służby zdrowia – regulacje przyjęte przez Sejm zakładają przyznanie sektorowi opieki zdrowotnej dziesięciokrotnie mniejszego finansowania niż to, które specustawa przewiduje dla banków i sektora prywatnego. Podczas gdy obywatele i obywatelki zaopatrują ochronę zdrowia na własną rękę w przedmioty sanitarne i pożywienie, rząd pozostawia tych, których rola w przeciwdziałaniu epidemii jest najważniejsza w jeszcze gorszym położeniu. Na wsparcie służby zdrowia „Tarcza” przewiduje skromne dofinansowanie w wysokości 7,5 mld zł. Dla porównania – sektor bankowy ma otrzymać aż 70 mld zł. Jedną z najbardziej pokrzywdzonych grup są pracownice i pracownicy – zarówno sektora prywatnego, jak i publicznej opieki zdrowotnej. Ustawa osłabia też pozycję związków zawodowych. Pieniądze trafią do firm, które jednocześnie wdrażają masowe zwolnienia. Na mocy ustawy dzień pracy można wydłużać do 12 h, a minimalny czas odpoczynku zredukować z 11 godzin do 8 - dotyczy to także pracowników służby zdrowia. Na wprowadzeniu "Tarczy Antykryzysowej" nie skorzystają ludzie (oni mają pracować jeszcze ciężej, więcej i za mniejsze pieniądze) ani służba zdrowia. Skorzystają banki i firmy - to do nich trafi większość rządowych pieniędzy. Nie pozwólmy, by prywatne interesy rządzących stanowiły o zagrożeniu naszego zdrowia i życia oraz znacznie pogarszały sytuację tych, od których ono zależy! Podpisz apel! Udostępnij go! Powstrzymajmy tę ustawę! --------------------- Więcej szczegółowych informacji o „Tarczy Antykryzysowej” znajdziesz w analizach: >> Społecznego Pakietu Kryzysowego: https://www.facebook.com/notes/społeczny-pakiet-kryzysowy/odrzucić-tarczę-antykryzysową/112021823777786/?__tn__=H-R >> Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Inicjatywa Pracownicza: http://www.ozzip.pl/publicystyka/gospodarka/item/2613-tarcza-antykryzysowa-za-kryzys-zaplaca-pracownicy >>Komitetu Obrony Praw Lokatorów: https://lokatorzy.info.pl/rzad-nie-zamierza-chronic-lokatorow-znowu/ --------------------- www.pakietkryzysowy.info #pakietkryzysowy

Wyrażamy ogromne zaniepokojenie brakiem konkretnych planów dotyczących przeprowadzenia egzaminów maturalnych. W sytuacji pandemii koronawirusa, która niewątpliwie odciska piętno na całym społeczeństwie, przystępowanie do matury byłoby narażeniem wielu uczniów i uczennic, a także nauczycieli i nauczycielek, członków komisji na ryzyko zakażenia. Ponadto, skutkami zamknięcia szkół są niewystarczające kontakty z nauczycielami, chaos spowodowany niską efektywnością zdalnych lekcji. W porównaniu do poprzednich roczników, nasz nie ma takich samych możliwości przygotowania się do egzaminów, co może się przełożyć na ich wyniki. Zastrzegamy, że przekładanie matur nie byłoby dla nas komfortowym rozwiązaniem, jednakże mając na uwadze dobro młodzieży i wszystkich szkolnych społeczności, należy podjąć odpowiedzialne decyzje, które dotyczą setek tysięcy młodych ludzi. Dajemy adresatom listu 7 dni na odpowiedź. W razie jej braku podejmiemy kolejne działania, o których będziemy informować na bieżąco. Autorzy listu: Adam Kudyba Maciej Wrabec Karolina Zielińska RUCH PROTESTUJĄCYCH MATURZYSTÓW

11 marca rząd ogłosił decyzję o prewencyjnym zawieszeniu działania uczelni, szkół, przedszkoli i placówek kulturalnych. Wobec tak radykalnego kroku całkowicie niezrozumiałe jest wyłączenie spośród tych instytucji kościołów i związków wyznaniowych, które stwarzają co najmniej takie samo zagrożenie. Celebracja mszy dominującego w Polsce obrządku rzymskokatolickiego wiąże się z rytuałami bardzo wysokiego ryzyka epidemicznego, jak zanurzanie palców w wodzie święconej, doustne przyjmowanie komunii, czy podawanie ręki na znak pokoju. A przecież długotrwałe zgromadzenie dużej grupy ludzi na ograniczonej powierzchni jest w czasie epidemii groźne samo w sobie. Wobec tych zagrożeń i wobec faktu, że kościół włoski dekretem konferencji biskupów całkowicie zawiesił odprawianie nabożeństw, wprost niepojęta jest decyzja Episkopatu podana przez abp Gądeckiego o planowanym zwiększeniu liczby mszy w Polsce, i to bez rezygnacji z wymienionych wyżej ryzykownych zachowań. Kościół nie jest państwem w państwie, tylko instytucją jak każda inna, działającą na terytorium naszego kraju i jako taka musi podlegać świeckim normom, regulacjom i nakazom prawa, ponieważ służą one bezpieczeństwu i dobru wszystkich obywatelek i obywateli - zarówno tych wierzących, jak i tych niewierzących. Musi im podlegać zawsze i bezwarunkowo, na równych prawach z innymi organizacjami. A już szczególnie w dobie zagrożenia ogólnokrajową i ogólnoświatową epidemią.

Postęp cywilizacyjny w każdym kraju wymaga debaty na najtrudniejsze tematy trapiące jego społeczeństwo. Rozsiewanie ciszy intelektualnej za pomocą "sądowych batów" przyczynia się do upadku każdego systemu społecznego, którego manifestacją jest strach przed własnymi myślami. Społeczeństwo otwarte domaga się zgiełku dyskusji - często nawet ostrej. Społeczeństwo zamknięte uwielbia ciszę, zmowę i tabu. Polska potrzebuje "immunitetu twórczego", gdyż nazbyt wiele problemów my, obywatele, mamy do rozwiązania, a wymuszona przez strach cisza temu nie służy.

To na wymiarze sprawiedliwości obecnie spoczywa ciężar wykonania wyroku TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ (TSUE) i będący jego konsekwencją wyrok Sądu Najwyższego. Władza represjonuje odważnych sędziów, którzy słusznie podważają mandat neo-KRS do uczestniczenia w powoływaniu sędziów. Wyrażamy solidarność z sędzią Pawłem Juszczyszynem, Krystianem Markiewiczem, sędziami z Katowic, Szczecina i całej Polski, którzy podejmują kroki w celu przywrócenia praworządności w Polsce. Mamy nadzieję, że nasze, społeczne wsparcie dla konkretnych sędziów da odwagę także innym – nie zostaniecie sami. Owszem, w funkcjonowaniu sądownictwa zdarzają się czasami rzeczy bardzo niepokojące. Sędziowie, tak jak i wszyscy ludzie, są bardzo różni - niektórzy wykazują się niezwykłą odwagą, broniąc naszych praw, ale są też tacy, których wyroki są sprzeczne z fundamentalnym poczuciem sprawiedliwości. Dlatego czas wreszcie zacząć debatę nie o czystkach kadrowych i podporządkowywaniu sądów politykom, a o prawdziwej reformie sądownictwa, dotyczącej usprawniania pracy sądów i przybliżania ich obywatelom i obywatelkom. Absolutną podstawą jakichkolwiek zmian jest jednak poszanowanie niezawisłości sędziów i przestrzeganie orzeczeń TSUE.