Koleje Mazowieckie wraz z unowocześnieniem taboru pozbawiły mieszkańców Góry Kalwarii bezpośredniego połączenia z Warszawą. Pasażerowie zmuszeni zostaną do przesiadek na stacji Czachówek Południowy, aby móc przejechać dalej. Nie pomaga to mieszkańcom i mieszkankom Mazowsza, którzy i które poza Warszawą muszą na własnej skórze doznawać wszelkich trudów, jakie przynosi za sobą wykluczenie komunikacyjne. Decyzja Kolei Mazowieckich podjęta została bez jakichkolwiek konsultacji społecznych. Tego typu działania niestety skutecznie zniechęcają ludzi do komunikacji zbiorowej, pozostawiając samochody osobowe jako jedyną alternatywę, co w obecnych kryzysowych czasach jest problematyczne zarówno dla naszych portfeli, jak i dla klimatu.

Realizacja zgłoszonego postulatu przyczyni się do poprawy jakości życia wielu mieszkańców Warszawy, w tym rodzin z dziećmi, w przeciwieństwie do budowy hali na użytek klubu sportowego, która przysłuży się jedynie nielicznym. Nie wydaje nam się też, że trzeba wybierać między sportowcami i zwykłymi obywatelami. Plan sprzed 4 lat odpowiadał na potrzeby obu tych grup, łącząc również w spójną całość Skrę i Pole Mokotowskie.

Dlaczego ta ustawa jest zła? - Po pierwsze, ustala wiek odpowiedzialności dziecka za demoralizację na 10 lat, co jest sprzeczne ze współczesną wiedzą psychologiczną, medyczną i pedagogiczną. Oznacza to w praktyce, że 10-letnie dziecko będzie stawało przed sądem, który będzie mógł umieścić je w placówce resocjalizacyjnej razem z 17-18 latkami i 10-latek będzie tam mógł przebywać aż do uzyskania pełnoletności. - Po drugie, ustawa utrzymuje umożliwienie stosowania wobec dzieci i młodzieży w placówkach resocjalizacyjnych środki przymusu bezpośredniego, tj. siły fizycznej, kajdanek, pasów bezpieczeństwa, karnych izolatek. - Po trzecie, ustawa w Art. 4 par.4 przenosi na wszystkich dyrektorów polskich szkół podstawowych i średnich dotychczasowe obowiązki sędziów sądów powszechnych, w zakresie określania przejawów demoralizacji i czynów karalnych, a przede wszystkim stosowania kar (w ustawie nazywanych środkami wychowawczymi). Są to kary do tej pory zarezerwowanych wyłącznie dla sądów, w postaci: pouczenia, ostrzeżenia ustnego, ostrzeżenia na piśmie, przeproszenia pokrzywdzonego, przywrócenia stanu poprzedniego, wykonania określonych prac porządkowych na rzecz szkoły. Wejście w życie zapisów Art. par. 4. Ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich, która przenosi częściową odpowiedzialność za losy nieletnich z aparatu sądownictwa na dyrektorów szkół powszechnych, jest zabiegiem niezrozumiałym i szkodliwym społecznie. Zapisy ustawy dają formalną możliwość dyrektorowi szkoły posługiwania się rejestrem kar, które do tej pory były zastrzeżone wyłącznie dla sądu rodzinnego, przenosząc niejako na dyrektora i szkołę odpowiedzialność z niezwiązane z edukacją formy zachowania ucznia. Jednocześnie treść paragrafu 4 wskazuje, że dyrektor szkoły ma potrafić trafnie zdiagnozować przejawy demoralizacji uczniów oraz mieć rozeznanie w kodeksowych rejestrach czynów karalnych w celu odpowiedniego ukarania ucznia. Ta kuriozalna sytuacja może zmienić oblicze polskiej oświaty: z edukacyjno-rozwojowego na karno-piętnujące. Nie ma ono nic wspólnego z wychowawczą funkcją szkoły, która polega na znoszeniu barier w rozwoju osobowym i społecznym uczniów oraz praktycznym uczeniu ich między innymi takich wartości i postaw jak współdziałanie, solidarność, wzajemna pomoc czy opiekuńczość. Wprowadzanie do życia szkoły sformalizowanych kar do tej pory zarezerwowanych dla jurysdykcji sądów, niewątpliwie zaowocuje zwiększeniem poziomu wykluczenia społecznego i stygmatyzacji dzieci i młodzieży w systemie edukacyjnym. Trudno również zgodzić się z pojęciem karania pod postacią prac porządkowych, które powinny być naturalny sposobem wychowawczego doświadczania przez uczniów edukacji prospołecznej i proekologicznej, a nie pracą „za karę”, co proponują autorzy omawianej ustawy. Praca za karę była jednym z narzędzi aparatu PRL-u, ale teraz znowu sięgnięto do tego skompromitowanego narzędzia pseudo wychowawczego. Zapisy zawarte w Art. 4. Par. 4 ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich próbują czynić ze szkoły placówkę quasi-resocjalizacyjną. My, niżej podpisani, stanowczo protestujemy przeciwko wprowadzeniu ustawy o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich w życie! Inicjatorzy i inicjatorki apelu: prof. Marek Konopczyński, dr hab. Małgorzata Michel, prof. Mirosława Dziemianowicz, Zofia Grudzińska, Alicja Pacewicz.

Od strony Jędrzejowa bezpieczne dotarcie do budynków i ścieżki rekreacyjnej po jednej ze stron DK78 w Piaskach jest utrudnione. Ruch na drodze często uniemożliwia przekroczenie ulicy. Najbliższe przejścia są dość odległe lub dojście wymaga okrążania zabudowań - gdzie fragmentarycznie również brakuje chodników. Szczególnie istotne jest problematyczne dotarcie do ścieżki rekreacyjnej, która staje się mniej dostępna dla mieszkańców. Najważniejsze jest jednak bezpieczeństwo i utworzenie przejścia dla pieszych znacznie by je poprawiło. Chcemy wnioskować do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad - Oddziału w Kielcach o utworzenie przejścia w Piaskach przy posesjach 14-21, które połączy wybudowane chodniki po obu stronach. Aby wesprzeć rozpatrzenie wniosku kierowanego do GDDKiA, zbieramy podpisy pod petycją w sprawie utworzenia przejścia dla pieszych. Zaangażowanie społeczne pokaże, że sprawa ma szerokie poparcie.

Samorząd zdecydował, aby ograniczyć transport publiczny i likwiduje przystanek najbliższy panu Zdzisławowi, który porusza się o kulach. Jednocześnie miasto składa projekt o dotację na kupno czterech kosztownych wiat przystankowych z trawą na dachu. Teren za płotem pani Agnieszki i pana Huberta gmina sprzedaje koncernowi paliwowemu i wyrasta tam stacja benzynowa. Zaś niedaleko domu pani Iwony ma stanąć spalarnia śmieci. To nie są wymyślone przykłady. Te wszystkie rzeczy już dzieją się w Starachowicach! Nie chcemy, aby decyzje władz zapadały ponad naszymi głowami! Chcemy współdecydować o tym, na co idą nasze pieniądze. Badania pokazują, że ponad 80% obywateli i obywatelek chce mieć wpływ na sprawy swojej gminy. Jednocześnie zaledwie 15% deklaruje, że go ma. Starachowiczanie i starachowiczanki wskazują dodatkowo jak istotne dla nich jest poczucie wpływu (niemal 60% badanych). Jest to ogromny potencjał, z którego samorząd może łatwo skorzystać, angażując mieszkańców i mieszkanki w procesy decyzyjne poprzez różne narzędzia demokracji lokalnej, czyli krótko mówiąc: wchodząc z nami w dialog. Polskie prawodawstwo wychodzi naprzeciw naszym oczekiwaniom, nakładając na gminy obowiązek konsultowania z mieszkańcami kluczowych decyzji, oraz rekomendując taki dialog w innych sprawach. Punktem wyjścia dla konsultacji społecznych jest art. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także ustawy o samorządach: gminnym, powiatowym i wojewódzkim. Prawo zobowiązuje samorządy do konsultowania z mieszkańcami takich kwestii jak planowanie przestrzenne, strategie rozwoju miast, czy inwestycje oddziałujące na środowisko. Standardy ich przeprowadzenia określa zaś dokument wydany przez Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji: Siedem Zasad Konsultacji Społecznych. De facto konsultacje bywają kwiatkiem do kożucha działalności samorządu. Tak dzieje się też w Starachowicach, gdzie udział mieszkańców ma charakter jedynie fasadowy, a konsultacje nie są przeprowadzane: - rutynowo, - rzetelnie, - w zróżnicowanej formie, - w godzinach dogodnych dla mieszkańców, - na etapie planowania inwestycji, - informacja o ich przeprowadzeniu nie trafia do odbiorców. Starachowicki samorząd przeprowadza je tylko wtedy, gdy musi: na przykład kiedy obliguje go do tego regulamin pozyskania funduszy unijnych. Zdajemy sobie sprawę, że kultura partycypacyjna jest wymagającą formą zarządzania miastem. Ale jednocześnie jest najbardziej progresywną: zapewnia prawidłowy przepływ informacji między urzędnikami a mieszkańcami, pogłębia zaufanie społeczne, pozwala wczuć się w potrzeby różnych grup i znaleźć wspólnie rozwiązania, które je godzą, wzmacnia model demokratyczny, pozwala na symetryczne rozłożenie odpowiedzialności za miasto, buduje tożsamość mieszkańców, obniża koszty inwestycyjne, wreszcie poprawia wizerunek władz w oczach mieszkańców. Progresywne samorządy korzystają z tego prostego narzędzia w przypadku niemal wszystkich miejskich inwestycji, co znacząco usprawnia funkcjonowanie urzędu i poprawia życie mieszkańców. W mieście KAŻDY GŁOS JEST WAŻNY. Dialog społeczny jest kluczowy dla podejmowania decyzji o naszej wspólnej przestrzeni. Będzie ona stanowić ramy dla naszej wspólnej przyszłości. Podpisz apel! Kampania "Zacznijmy rozmawiać: mieszkańcy Starachowic zapraszają samorząd do dialogu" realizowana jest w ramach projektu "Wzmocnienie potencjału aktywistek/aktywistów poprzez naukę kampaniowania online". Projekt realizowany jest przez Akcję Demokrację z dotacji programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszy EOG.

Powody dla których należy zlikwidować bramki: 1. Gigantyczne koszty Na eksploatację i bramek rocznie Metro Warszawskie wydaje ponad 3 mln 335 tys. netto. Należy dodać do tych kosztów opłaty za konserwację i naprawy, wysokości których Metro Warszawskie nie jest w stanie oszacować. Montaż nowych bramek w 2018 i 2019 roku kosztował łącznie 11 mln zł. W tym roku zostaną uruchomione kolejne stacje metra z nowymi bramkami, których kosztów Metro Warszawskie nie potrafiło oszacować. Okazało, że dochodzą też tak niespodziewane wydatki, jak 7-cyfrowe kwoty za wejściówki do metra. 2. Niepotrzebna przeszkoda Bramki są utrudnieniem dla pasażerów, szczególnie dla dzieci, osób starszych i z niepełnosprawnościami oraz na co dzień, kiedy trzeba się zatrzymać, wyjąć kartę z kieszeni, torebki czy plecaka. Dobrze, jak oburącz czegoś nie niesiemy. Ponadto w Warszawie z przejazdów darmowych korzystają m. in seniorzy i uczniowie, którzy są kilkuset tysięczną grupą, która z bramek musi korzystać zupełnie niepotrzebnie - bramki są dla nich całkowicie zbędne. 3. Nieszczelny i niepotrzebny system Bramki bramkami, a jak ktoś bardzo chce przejechać bez biletu, to i tak sobie poradzi. Są wejściówki, są również windy. Ponadto kupując bilet czasowy, pasażer jest często skazany na to, aby stać przed bramkami, bo już wchodząc na stację powinien skasować bilet. Tym samym, jeśli do pociągu ma kilka minut, spędza je czekając przed bramkami. 4. Bez bramek funkcjonują autobusy, tramwaje oraz kolej – WKD, SKM i KM Co sprawia, że na metrze Centrum bramki są, a oddalona zaledwie 100 metrów stacja PKP Warszawa Śródmieście świetnie radzi sobie bez bramek? 5. Bez bramek funkcjonują systemy metra w naszym regionie Praga, Wiedeń, Budapeszt, Monachium. Również inne stolice naszego regionu takie jak Berlin, świetnie sobie bez nich radzą. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe argumenty, uważamy, że likwidacja bramek jest jedynym słusznym rozwiązaniem, które wpłynie zarówno na poprawę komfortu pasażerów, jak i przyczyni się do ograniczenia bezsensownych wydatków, a tym samym pozwoli zabezpieczyć środki na inne cele związane z utrzymaniem transportu publicznego w Warszawie.

Udział rowerów w ruchu ulicznym w Pleszewie stanowi tylko 4%, a połowa ofiar wypadków w Pleszewie to piesi i rowerzyści. Z grupą RowerowyPleszew pracujemy nad rekomendacjami dla Arkadiusza Ptaka Burmistrza Miasta i Gminy Pleszew. Dlatego zachęcamy do włączenia się w naszą akcję i poparcia przygotowania rekomendacji dzięki którym będziemy jeździć po bezpiecznych drogach rowerowych. Podpisz apel, by wspólnie uczynić Pleszew gminą przyjazną rowerzystom i rowerzystkom. Kampania "Rowerowy Pleszew" realizowana jest w ramach projektu "Wzmocnienie potencjału aktywistek/aktywistów poprzez naukę kampaniowania online". Projekt realizowany z dotacji programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszy EOG.

Utrzymywanie wysokiej jakości przewozów transportu publicznego powinno leżeć w centrum zainteresowania zarówno każdego samorządu, jak i władz centralnych – w obliczu katastrofy klimatycznej i wobec rosnącego zakorkowania śląskich miast stawianie na transport zbiorowy to już nie alternatywa, lecz konieczność. By kolej stała się realnym rozwiązaniem problemów komunikacyjnych, przejazdy nią muszą być wygodne i atrakcyjne. Dotyczy to zarówno cen, jak i siatki połączeń. Transport kolejowy to usługa publiczna, na którą składamy się płacąc podatki. Jesteśmy przekonani, że budżetem można zarządzać w taki sposób, by nie przerzucać kosztów wspólnotowych rozwiązań na barki obywateli. Nie zgadzamy się na szukanie oszczędności kosztem najsłabszych i kosztem ekologii. Transport publiczny to przyszłość i wierzymy, że musi być dobry, tani i dostępny dla każdego. Zachęcamy do poparcia naszej petycji!

Celem naszej kampanii jest upowszechnienie wiedzy wśród nauczycieli i nauczycielek na temat przemocy i jak na nią reagować, a przez to zapobieganie temu zjawisku w środowisku szkolnym. Chcemy szerzyć wiedzę, o tym, czym jest przemoc i jak sobie z nią radzić, a przez to włączyć nauczycieli w ochronę młodzieży w woj. pomorskim. Przemoc w szkołach jest uniwersalnym zagrożeniem. Dotyka uczniów i uczennice, którzy narażeni są na krzywdzenie ze strony rówieśników, ale również kadrę nauczycielską i innych pracowników szkoły. Specyfika działania szkół i częste zamknięcie problemów w obiegu wewnętrznym placówki sprawia, że przemoc fizyczna i psychiczna wobec nastolatków jest bagatelizowana lub zwyczajnie zbywana. Młodzież spędza w szkole około 40 godzin tygodniowo. Aż 57% nastolatków w wieku 11-17 doświadczyła przynajmniej jednej formy przemocy rówieśniczej w swoim życiu. Spośród pięciu form przemocy rówieśniczej najwięcej dzieci doświadczyło w swoim życiu przemocy fizycznej ze strony innych dzieci (42%), a następnie przemocy psychicznej (29%). Rozmowy z nauczycielami i nauczycielkami wskazują, że w sytuacji podejrzenia lub bycia świadkiem krzywdzenia dziecka ich działania były bardzo zróżnicowane i wybiórcze. Prawie 1,5 tysiąca prób samobójczych podjęły dzieci i nastolatkowie w 2021 roku. W zeszłym roku 1496 osób, mających mniej niż 18 lat, próbowało popełnić samobójstwo, w wyniku czego 127 młodych ludzi zakończyło swoje życie. To oznacza wzrost o 77 proc. w stosunku do prób i o 19 proc. w stosunku do śmierci samobójczych. Raport prezentuje alarmującą statystykę, a my pytamy – z czego ona wynika! Młodzi ludzie, którzy mieli negatywne doświadczenia w dzieciństwie – m.in. doświadczyli przemocy emocjonalnej – kilkanaście razy częściej podejmują próby samobójcze lub dokonują samookaleczeń. Brak interwencji w sytuacji zetknięcia się z krzywdzeniem dziecka ze strony nauczycieli i nauczycielek wynikał z tego, że nie widzieli takiej konieczności, brakowało im wiedzy jak zareagować, brakowało im wiary w skuteczność jakichkolwiek interwencji lub brakowało im czasu i możliwości. Byli przekonani o tym, że do tego powołane są inne osoby lub służby. Prowadzi to do sytuacji, w której kadra szkolna nie potrafi prawidłowo diagnozować, czym jest przemoc i jak interweniować, kiedy do niej doszło. Często mówią też, że w szkole nie ma wyznaczonych osób tzw. zaufania, które wspierałyby proces ujawnienia przemocy. Obecny program edukacji nie przewiduje też żadnych form prowadzenia zajęć, które mogłyby poszerzać wiedzę dot. przemocy i zadbać o bezpieczeństwo w szkołach. Każde dziecko zasługuje na szkołę wolną od przemocy! ‘’Często słyszę od innych osób, które uczą się, że doświadczyły przemocy ze strony swoich rówieśników, ale i nie tylko. Sama także doświadczyłam przemocy. Często też słyszę, że jedyne co dane osoby ze szkoły wyniosły, to choroby psychiczne. Chcę, żeby każdy nauczyciel w moim województwie umiał zareagować na przemoc. Chcę także, żeby nauczyciele i nauczycielki nie stosowali jakiekolwiek przemocy wobec osób, które się uczą.’’ – Kalina Linstaedt, uczennica liceum w Rumi. Podpisz apel i pomóż nam zadbać o bezpieczeństwo w szkołach ponadpodstawowych w województwie pomorskim. Kalina Linstaedt Magdalena Gołębiowska Kacper Zwoliński Kampania "PRZEłam nieMOC w szkole" realizowana jest w ramach projektu "Wzmocnienie potencjału aktywistek/aktywistów poprzez naukę kampaniowania online". Projekt realizowany z dotacji programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszy EOG.

Pora zakończyć cierpienie zwierząt tzw. hodowlanych. Przymusowa inseminacja świń i krów to gwałt uznany za legalny. Separacja młodych z matkami to nie tylko silny wstrząs na tle psychicznym, ale i ból fizyczny wynikający z ciągłej eksploatacji. M.in. poprzez wykorzystywanie mleka, którym krowy powinny karmić swoje dzieci. Świnie nie mają możliwości realizowania swoich potrzeb, a potrzebują kontaktów z innymi, kąpieli błotnych oraz zróżnicowanej diety. Życie kur w klatkach wielkości niewiele większej od kartki A4 to agonia. Kury nie są w stanie się w niej ruszyć, ich łapy wpadają w szczeliny między prętami, odchody spadają na inne kury. Brak możliwości przemieszczania się, szukania pożywienia i dobrowolnego kontaktu z innymi kurami, powoduje autoagresję, której hodowcy “zapobiegają” przycinaniem dziobów. Żaden człowiek nie wytrzymałby w takich warunkach. Treści marketingowe na temat istot pozaludzkich w hodowlach to kłamstwa, które przyczyniają się do ich cierpienia. Spożywanie mięsa i nabiału wiąże się z poważnymi zagrożeniami dla zdrowia i życia. Jedzenie mięsa może doprowadzić do wielu chorób, np. raka jelita grubego, raka prostaty oraz piersi. Przetworzone produkty mięsne mogą powodować nadciśnienie i miażdżycę. Analogiczna sytuacja jest w przypadku nabiału. Większość populacji jest uczulona na laktozę zawartą w nabiale, dlatego również nie powinna spożywać tego typu artykułów. Reklamy przetworzonych produktów mięsnych i nabiału, nie zawierają informacji o wspomnianych zagrożeniach. Co więcej, fałszywie sugerują, że konsument będzie zdrowy, silny i powinien jeść je jak najczęściej. Każda forma przemysłowej hodowli zwierząt jest szkodliwa dla klimatu. Jeżeli nie zmienimy sposobu odżywiania, ludzkość czeka klęska. Reklamy nie mogą tuszować prawdy na temat kryzysu klimatycznego. Hodowla zwierząt odpowiada za 14,5% emisji gazów cieplarnianych pochodzących ze wszystkich ludzkich działań. To także zanieczyszczenia wód, zagrożenie dla bioróżnorodności czy wylesianie. Samo ograniczenie spożywania produktów odzwierzęcych do 50% może zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych pochodzących z rolnictwa o 40%! Jeśli jasno będziemy mówić o tym, że przemysł mięsny, mleczny i masowe rybołówstwo wpływają na zmiany klimatu, zapobiegniemy jeszcze większym skutkom kryzysu, który nas czeka. Wojny, kataklizmy, migracje i ubóstwo - to przyszłość, której można zapobiec. Reklamy nie mogą przedstawiać zielonych łąk, czystych wód i przejrzystego nieba - ten świat niedługo nie będzie istnieć z powodu chowu przemysłowego zwierząt. To czas na budowanie społeczeństwa odpowiedzialnych konsumentów. Jedynie świadomość na temat rzeczywistości i zmian, jakie musimy wdrożyć, aby zmienić kierunek, w którym idzie świat, może doprowadzić do realnej zmiany. Zostało nam tylko 8 lat przed ostateczną katastrofą. Fałszywy marketing to krzywda dla całej ludzkości. Podpisz apel i pomóż nam zmienić bieg wydarzeń. Iga Woźniak Renata Jakóbczyk Maria Dzienisiewicz Źródła: Lactose Intolerance, www.badgut.org, dostęp: 22.06.2022 Zmieniaj dietę, nie klimat, www.proveg.com, dostęp: 22.06.2022 The Sustainable Development Agenda, www.un.org, dostęp: 22.06.2022 Kampania "Prawda zamiast kłamstwa w reklamie" realizowana jest w ramach projektu "Wzmocnienie potencjału aktywistek/aktywistów poprzez naukę kampaniowania online". Projekt realizowany z dotacji programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszy EOG.

Szkoła – na przestrzeni lat – przyczynia się do kształtowania indywidualnego systemu wartości, kształtuje nasz światopogląd i wpływa na dorosłe życie. Nie możemy pozwolić na jej upolitycznienie i trwałe wprowadzenie indoktrynacji.

1. Interes ekonomiczny osób niezamożnych Szalejąca inflacja uderzyła najbardziej w budżety osób i rodzin niezamożnych. Dla niektórych wycofanie się z podwyżki może oznaczać pieniądze na dodatkowy posiłek, dla innych – umożliwi korzystanie z komunikacji miejskiej w ogóle. Uważamy, że miasto nie powinno szukać oszczędności kosztem niezamożnych mieszkańców i mieszkanek zmagających się ze skutkami trudnej sytuacji ekonomicznej w całym kraju. 2. Redukcja szkodliwego wpływu samochodów na środowisko naturalne oraz zdrowie mieszkańców miasta Gorzowa Dostępność komunikacji miejskiej jest kluczowym narzędziem dostępnym władzom gminnym w Polsce w walce ze szkodliwym wpływem człowieka na środowisko naturalne. Zwiększenie jakości i dostępności komunikacji publicznej przekłada się bezpośrednio na zmniejszenie natężenia ruchu samochodowego, będącego olbrzymim źródłem zanieczyszczenia powietrza i szkodliwego hałasu. Dostępność transportu publicznego ma wpływ na ograniczenie ruchu samochodowego, będącego źródłem szkodliwych dla człowieka zanieczyszczeń powietrza. Ponadto, podwyższanie cen biletów stawia władze miasta w niekorzystnym świetle i szkodzi wizerunkowi na gruncie społecznym i ekologicznym. 3. Konieczność zrównoważonego rozwoju Koncepcję zrównoważonego rozwoju zaproponowano już w 1987 r. w raporcie Światowej Komisji do spraw Środowiska i Rozwoju pn. "Nasza wspólna przyszłość". Uważamy, że obowiązkiem każdej odpowiedzialnej władzy jest dążenie do takiego rozwoju, który zaspokajając potrzeby współczesnego społeczeństwa, nie będzie miał negatywnego wpływu na możliwości rozwojowe przyszłych pokoleń. Obecny model rozwojowy miasta Gorzowa jest przestarzały i zaczyna się powoli wyczerpywać. Im więcej mamy samochodów, tym więcej miejsca trzeba przeznaczyć na parkingi, co powoduje dalsze rozlewanie się miast i degradację otaczających nas terenów zielonych. Mając na uwadze dobrą przyszłość Gorzowa oraz jego młodych i przyszłych mieszkanek i mieszkańców, trzeba natychmiast nadać transportowi publicznemu wyższy priorytet. Uważamy, że wycofanie się z podwyżki cen biletów jest niezbędnym pierwszym krokiem, by to uczynić. Niezrozumiałe jest zatem ograniczanie tej dostępności przez podwyżkę cen biletów, gdy wg wielu analiz to właśnie niska cena przejazdu transportem miejskim jest jedną z głównych zalet i powodem zmiany samochodu na środki zbiorowej komunikacji. Apelujemy o utrzymanie obecnych cen biletów komunikacji miejskiej! DOŁĄCZ DO GRUPY FACEBOOK "NIE DLA PODWYŻEK CEN BILETÓW W GORZOWIE" Chcesz pomóc nam zbierać podpisy pod petycją o wycofanie się z planu podwyżki cen biletów? Pobierz i wydrukuj kartę do podpisów. Zbierz podpisy (wszystkie pola muszą być czytelnie wypełnione). Zanieś karty z podpisami na poniższy adres: Biuro Poselskie dr Anity Kucharskiej-Dziedzic ul. Bolesława Krzywoustego 22/2A 66-400 Gorzów Wielkopolski